kara trenler geçiyor
gönül garından,
ise boyuyor renkli düşleri,
kirletiyor tertemiz gülücükleri.
el sallamıyor yolcular,
namert sırtları cama dayalı,
suratlar kara boyalı.
Sen kocaman çöllerde bir kalabalık gibisin,
Kocaman denizlerde ender bir balık gibisin.
Bir ısıtır, bir üşütür, bir ağlatır bir güldürür;
Sen hem bir hastalık hem de sağlık gibisin.
Devamını Oku
Kocaman denizlerde ender bir balık gibisin.
Bir ısıtır, bir üşütür, bir ağlatır bir güldürür;
Sen hem bir hastalık hem de sağlık gibisin.




Her trenin yolcusu aynı durağın yolcusu değildir. Belli ki o garın yolcusu yada müşterisi henüz gelmemiş. Belki bir gün gelir kazaran da olsa, belki evine gider belki de başka trene biner...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta