Galata Kulesi Şiiri - Ümit Yaşar Oğuzcan

6 Haziran 1973
Pırıl pırl bir yaz günüydü
Aydınlıktı, güzeldi dünya
Bir adam duştu o gün Galata Kulesinden
Kendini bir anda bıraktı boşluğa
Ömrünun baharında
Butun umutlarıyla birlikte
Paramparça oldu
Bir adam duştu Galata Kulesinden
Bu adam benim oğlumdu

Gencecikti Vedat
Işıl ışıldı gözleri
İçi
Bütün insanlar için sevgiyle doluydu
Çıktı apansız o dönülmez yolculuğa
Kendini bir anda bıraktı boşluğa
Sondu güneş, karardı yeryüzü butun
Zaman durdu
Bir adam duştu Galata Kulesinden
Bu adam benim oğlumdu

'Acarken ufkunda güller alevden'
Çıktı, her günkü gibi gülerek evden
Kimseye belli etmedi içindeki yangını
Yürüdü, kendinden emin
Sonsuzluğa doğru
Galata Kulesinde bekliyordu ecel
Bir fincan kahve, bir kadeh konyak
Olum yolcusunun son arzusuydu buydu
Bir adam düştü Galata Kulesinden
Bu adam benim oğlumdu

Küçücüktü bir zaman
Kucağıma alır ninniler söylerdim ona
Uyu oğlum, uyu oğlum, ninni
Bir daha uyanmamak üzere uyudu Vedat
6 Haziran 1973
Galata Kulesinden bir adam attı kendini
Bu nankör insanlara
Bu kalleş dünyaya inat
Simdi yine bir ninni söylüyorum ona
Uyan oğlum, uyan oğlum, uyan Vedat.