Kor nefesin rüzgarım oldu
Beni batıdan doğuya savurdu
Seninle dengemi buldum
Aradığım aşk işte buydu
Hor nefsim rüzgarın oğlu
Cadı pembe pastadan yapmış
Şekerli, görkemli evini
Gözlerini boyamış, kandırmış
Aç Hansel ile Gratel’i
Evin kapısından girerken
Bir nefes kadar yakın
Bir soluk kadar uzağım kendime
Doğa tüm havasını lütfeylese ne yazar
Alabileceğim nefes sadece soluğum kadar
Sen benim hiçbir şeyimsin
İşte bu yüzden her şeyimsin
Bir gün sevgilim olursun
Bir gün arkadaşım
Bir gün sırdaşım
Gözlerimin enginliğinde
Bir kayıkçı daha kaybediştir bu
Yazılamayacak saklı şiir
Dalgalara serzeniştir bu
Açık yüreklere haykırış
Tüm gölgelerden kaçıp
Kollarına sığındım
Sımsıkı tutunmuştum sana
En güvendiğim anda
Açtın kollarını
Düşüyorum dedim;
Hoş geldin kelebeğim
Ellerimle sardım kozanı
Kanatlarının oluşması için
Tüm sevgimle yaptım duamı
İşte sonunda geldin
Ey karanlığın mahkumu!
Geçmişte karanlıktaysan
Ve geçmişin de mahkumuysan
Bilemezsin mahkum olduğunu
Üzerine ışık değen her nesne
Dudaklarımda ne bir yalan var
Ne de senin dudakların
İyimser bir tebessümle gülüyorum
Beni durduramaz artık durakların
Bebeklerimi aldım, askerlerimi verdim
Minik minik kurtlar
Kuruntunda dolaşırlar
Onları yok sayarsan
Çoğalırlar, çoğalırlar...
Minik minik kurtlardan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!