bohem zamanlarda
nedensiz başı boş yalnızlıklar
içimi acıtıyor
dudaklarımdan öperken
yalın bir zehir ayrılık
karanlık sızıyor gözlerimden
düşlerimde kazıdığım mavi
fosforlu bir günah oluyor
taşra aşklarının parçalanmış çiçekleri
lekeliyor düşlerimi
soğuyorum
elimde ay ışığının bilinmezliği ile
sürgününde inançsızlığımın
kapı kapı dolaşarak
intiharımı arıyorum
Kayıt Tarihi : 15.8.2002 06:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!