Fırtına Şiiri - Serhat Sümer

nereye baksan can kırığı
hüzünlü bir yalnızlık şarkısı
ömür macerası...
derin yaraların kalp ağrısı
sargısız zamanların kayıp ilanları duvarlarda
açık mezarı kimliği belirsiz kahramanların
ne yana baksan ceset artığı...

karanlık gecelerin
son otobüsü kaçmışken aydınlığa
hala kuş kanadı arayışı
uçmayı unutmuş ruhlarda.
belki bir isyan birikirde patlar diyerek
direndiğimiz kederlerin
asla tutuşmayan fitili
ve umut beklentisi zifir gönüllerde
bitecek diyerek avunmalar eşliğinde
bitmeyen çile yolları
nereye baksan hayal kırıklığı

hayır yok bu yaranın minnetle üfleyeni
öleceğini bilsen kanayacak
kanaması duran hastalarla değil işimiz
işimiz gözyaşının tadını bilenle
yağmurda ıslananla ceketsiz
bir vapur iskelesinde
şarkı söyler gibi martılarla
yahut yağmur gibi ağlarken fırtınada
kıyametin ortasında
kucağında kalleşliğin
sevmesini bilenle işimiz
nereye baksan mecnun hikayesi...aşk trajedisi

hangi oyuncuya kaptırırsan kaptır rolünü
gün gelir,senin sıran gelir
o vakit uzatırsan elini
kim bilir
belki bir çiçeğe hayat verir bir güneş
belki aşk yeşeriverir
unutuverir insan acıtan ne varsa
gün gelir...
elim titrer
yeni bir denize yelken açar mevsimler
bir şiir islenir dudaklarıma
kilitlenir kelimeler
kalbim duruverir

nereye baksan şair kırıntısı
nerden baksan yapayalnız...