Fırat'ın kenarında

koştukça güneşin ardından
indim fırat'ın kenarına
yoklandı ruhumun aynası
bir geldin bir gittin
kara gözlüm
böğürtlen sıklıklarına
çalılara
payam ağaçlarına
rastladım
orada
yağmura yakalandım
seni aradım
gizlendiğin yeşilliklerde
esintili rüzgarlar mı? aldı
yoktun
sensizlik hırpaladı
ıslandım
dibe vurdum
yalnızdım
fırat bana güldü
yıldızlar kaçtı
balıklar gökten düştü
tepelerden miş miş
yağıyordu
bulutlar,
ağaçlara tırmanıyordu
ansızın
iç sıcaklığım oldu
hayalin
içime sızdın
her şimşek
uçucuydu
ama gözlerinin karası
cömertti..

Mustafa kaya
18.07.19998 / vahşen
www.mustafakaya.net