mevsim dönüpte hazanda durduğunda
düşer toprağa naçar tenim...
öylesine geçerken ona rastladığında
bilki o garipsediğin benim
görürsün ki solmuş bir can kurumakta
alıp götürür uzaklara esen yelim
o an sakın ağlama yanı başımda
kurumuş cana yeter akan selim
belki başka bir rüya yetecek kabusuma
bunu gittiğim yerde bilirim
ben yokken asma hicranı boynuna
yokluk dediğin yerde seni beklerim
Kayıt Tarihi : 14.12.2002 17:42:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!