Yine bu gece de garip bir hüznü örttüm üstüme, yorgan niyetine…
Bilmediğim bir düşün içinde buldum kendimi; yine sabahladım.
Sen, seninle kurulmuş hayalleri lime lime savururken etrafa,
Ben yine ardından toplamakla uğraştım.
Sen uyurken, ben yine bizi düşündüm;
Vakit gitme vakti, gidiyorum ben,
Senden,benden, bizden,herkesten,
Söylenecek söz yok konuşma lütfen,
Dünden,bugünden, yarından, gelecekten.
İkinci baharmış ben de kış oldu
Zaman su gibiymis ben de kor oldu
Sevdanın elinde yanıp kül oldu
Şimdi gel diyorsun nasıl geleyim
Sen Mecnun değildin, ben Leyla oldum
Kahvemde kokun kaldı, çayımda dumanın
Masamda sazın kaldı , içimde sızın
Bi de giderken ki o son bakışın
Gel al istersen , helâlleşelim
Aklımda resmin kaldı, gönlümde izin
Kalemim kırık bugün
Sözüm yarım
Sazımın teli kopmuş
Şarkım yarım
Yâri söyleyen dilim susmuş
Kalbim yarım
Yine gözlerim parçalı bulutlu
Ara ara yağmurlu
Ve yine boğazım düğüm düğüm
Saklıyor hüznünü
Yine özlem kokuyor rüzgâr
Ve yine umudu gizliyor gece
Ben İsimsiz Şaire
Kalemim duyguma köle
Kelimeler uçuşur beynimde
Toplar dökerim dizelere
Tükenmez hiç kelâmım
Kalem…
Bir milletin sesidir.
Aynı zamanda bireysel bir iç çekiştir.
Suskun yüreklerin haykırışı,
Her özlemin gözyaşıdır.
Kalem, yüreğin aynası,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!