Fikri Hülya Şiiri - Candar İsmail İloğlu

Bir kez daha çalmak kapısını umudun,
Kisvesine dikenine zehrine bakmadan.
Bir kez daha ölmektir dibinde kuyunun,
Karanlıkta, yalnız, birçok, malumsuz.

Telli duvaklı rehinsin kaç yaşında?
Yürümemişsin hiç yolun başında.
Göz oldum, el oldum, hızır oldum.
El oldun, zehir oldun, yar oldun!

Dedim sana kalemim sana biat eder,
Çizer gülerken çıkan yolları bana.
Ben bir dallı budaksız söğüt,
Sen peşimde ayrılmayan gölge.

Gassal önünde meyyit edersin!
Ben ölüyüm zaten,
Nefesim çıkmaz,
Dökersen bir ibrik su.

İnsanın işlediği en büyük suç doğmuş olmasıdır
Yoksa mesuldür
Meçhul
Gaip

Ben sana yazarım
En iyi aşk şiiri
Ben şair değil şiarım
Dilimde hayaller

Sen seversin az çok,
Ben bakmam.
Bilirmişsin beni,
El üstünde dikenim!

Rahatsızım, riyakarım, çirkinim,
Sen yine de bilirmişsin beni!
Ne diyeyim, anla halimden diyeyim.
Bir bilsen, yetişsen, denk gelsek, denk olsak!

Benim dilim müstesnadır
Benle gelen hülya edendir
Karşı duran kerdir şerdir
Karşı duruyorsam sendendir

Kalbin denk gelir mi
Zehiri sadıkane dosta
Vicdanım el verir mi
Kahrı gönül kadırgana

İnce düşünür kalın dokurum
Ben senin en mahzununum
Sen benim her en kabulüm
Yerle gök arasınımsın

Bir fikre zuhur eder benim lisan
Ben düstur ederim derdin tasan
Kırılır tabu yıkılır ırak fizan
Gel dedim gelmedin fikri hülyam

Karanlığa boğulur zevkim sefam
Ben gaiptenim elim titrek behran
Sen ellerini bile görmeden sevdiğine kaldırırsın
Ben su testisiyim çatlamam en fazla kırılır giderim yolunda