Feyzullah Kırca Şiirleri - Şair Feyzulla ...

YALANIN MUMU

Yalan atıyla giderken, doğru sözler yürüse de
Er geç temize çıkarır, önce biraz sürüse de
Yalanın mumu sönerken, yatsıya ermeden önce
Doğrunun sahibi vardır, her zaman yüce kürsüde

ZAMANIN YOLCUSU

Güçlüyken affet ki; o an efesin
Ne anlamı var ki; kuru nefesin
Ceketin omzunda, başta fesin
Şu halim efeyim, deyip sanmakta

İNSANIN TEK İŞİ

Gör ki erkek kimisi, kimisi de dişidir
İnsanın en iyisi, nefse hâkim kişidir
Gemiyi batırmadan, menzile ulaşmalı
Teferruat gerisi, bu onun tek işidir…

SEV KARDEŞİM

Sev kardeşim şu ülkenin, tüm kuşunu ve kurdunu
Canın kadar sevmez isen, şu toprağı ve ordunu
Düşmanlar çiğner leşini, paylaşır hemen yurdunu
Basıp geçer ey kardeşim, hem şeref hem onurunu

ÖLÜM VAR

Sen bunu bilmeyi, istemesen de
Ölüm var herkesin, yanı başında
Gelecek kapıya, beklemesen de
Kim bilir ne zaman, hangi yaşında

KULAÇ ATARIM (Gülce-Yediveren)

Kulaç atarım ummanda, oluşturmaya bir desen
Kula çatma bırak anda, hoş görüp sevdim de sen.

Sızlamak boşadır dilim, çalışmak içindir hayat

KINALIZADE ALİ ÇELEBİ (Gülce-Bahçe)

Ta uzaklardan esen, umut yelleri gibi
Bin beş yüz on bir günü, yazın gülleri gibi
Isparta’da doğar da, babası Emrullah’a
Sevgi sunar gözleri, sevda gölleri gibi

ALDIRMA GÜLENLERE

Aldırma gülenlere, yürü sen doğru yolda
Varsın seni görenler, kupkuru bir ot sansın
Sen ışık veren mum ol, dalında al gül ol da
Kokunu duymayan o, garip bülbül utansın

AŞKINLA UYUYORUM

Gözlerimi kapadığımda sağ yanı başımda,
Solur gibi sımsıcak nefesini duyuyorum
Her öğünümde kaşıklayıp yediğim aşımda
Sen varcasına kaşığı ağzıma koyuyorum

AYRILIK OLAMAZ

İkimiz birer damla idik göl olduk
Yağmur gibi çiselerken sel olduk
Seninle ben bir bedende can olduk
Can! Bu aşkın sonu bir ayrılık olamaz