Feyzullah Kırca Şiirleri - Şair Feyzulla ...

GÖĞÜS GERİP DUR DİYEMEZ

İnsan sevmediği kişi için asla gözyaşı dökemez
Sevecek yüreği olmayanlar hiç kimseyi sevemez
Sevgisi sahte olanlar yürekten seviyorum demez
Amansız esen fırtınalara göğüs gerip dur diyemez

MAHMUT LAMİ’İ ÇELEBİ (Gülce-Buluşma)

Bir yaşam şehri ki, bin renk, bin bir çiçek, allı karalı
Yüz yıllar, kültür ve bilim merkezi olan yeşil Bursa
Oku kardeşim dünya ilimsiz, hep eksik ve yaralı,
Oysa devam eder hala buna, yer yerinden kudursa

İNCİ (Gülce-Bahçe)

Yaşamımdan sırlarım
Aklım var, yok satarım
Bilgim yok, âlim’im derim
Hakikati bilseydim

İSTANBUL'UN İLK KADISI HIZIR BEY ÇELEBİ(Gülce-Bahçe)

Günlerin yanaklarına, gülen pembe bir ay düşer
Sivrihisar’dan dünya ya, gün ufka batıp giderken
Sene bin dört yüz yedide, bir tatlı gülen ay düşer
Hızır Bey Çelebi adı, Hızır’ı verildi erken

ŞİMDİ NERDESİN

Sen ki bir çiçektin gönlümde açan
Çevrene ve de bana neşe saçan
Sonra birden sebep yokken kaçan
Böylemiydi kavlin, şimdi nerdesin?

SENİ SEYREDERKEN (Duraksız 17 hece)

Salkım saçaklı saçların dökülsün sarıl ki boynuma
Parmaklarımdan mutluluk düşsün yürürken yollarıma
Köklerin dallanıp budak sarsın tekmil damarlarıma
Seni seyrederken ben bambaşka duygulara dalarım

SANMA YOLCUM! (Gülce-Üçtuğ)

Beklenen gün çok yakındır, dönmesiz yoldur, akındır
Nefsi emmâren sakındır, en güzel ahlak takındır
Yaprağın düşmüş bakın dur, sanma yolcum! Sen değilsin

TOPRAK EV (Gülce)

Yerimiz dardı
Ne düşlerimiz vardı
Coşkun akardı
Hayallere sarardı

ULU ARİF ÇELEBİ(Gülce-Bahçe)

Gönlümüzü ısıtası aşk, düşer mi belleğimize
Kapımızdaki rüzgâr değer mi canlar yüreğimize.
Sonu sorgulu ömrümüzün yaşamsal değerlerini
Yaşamayı öğütler mi aciz benlik belleğimize.

YAZIK 1

Bir elmanın iki ayrı yarısıydık biz içimize kurt girse de
Kimse sevemez seni benim kadar seviyorum dese de
Bu acımasız ayrılık hasreti ömür boyu sürüp gitse de
Yar senin için sevdanın ateşiyle yanan yüreğime yazık