Feyzullah Kırca Şiirleri - Şair Feyzulla ...

ZAMANIN YOLCUSU

Güçlüyken affet ki; o an efesin
Ne anlamı var ki; kuru nefesin
Ceketin omzunda, başta fesin
Şu halim efeyim, deyip sanmakta

HAK HAKTIR (Gülce-Tekil)

Ama mı?
Görmez, yoksa ben;
Ben miyim hakiki kör?
Sağırın mı kulağı duymaz?

GÜL MUHAMMEDİM

Sultanlar sultanısın, hanısın hanlarında
İnsanoğlu tanısın, dolaş ki kanlarında
Zor anda bulunasın, duanla yanlarında
Allah'a en sevgili, kulsun Gül Muhammed’im

GEL VUSLATA (Gülce-Tokmak)

Gönlündeki sığ göllerde bulmak huzuru
Hayatında yağmurun bir damlası olmak
Sende derman bulup savmak aşk-a muzuru
Gözlerinden bakaraktan gönlüne dolmak

GETİRMEDİK AKLA

Yer bitirir sahibini arkadaşlar haset kalır ise içerde
Açığa çıkarsa perişan eder muhatabını sokar derde
Benim diyen geçmişin milyonerleri hani nerelerde
Yarınları kurtarmamız gerektiğini getirmedik akla

GİBİDİR

Hak ilmini öğrenirken, öğretip amel etmeyen
Herkesi aydınlatırken, kendi yoluna yetmeyen
Allah sözünü söylerken, hiç ürperti hissetmeyen
Dibini aydınlatmadan, yanıp duran mum gibidir

BİLİRMİSİN SEN KUL

Bahar gelmiş mi ne?
Aslında kışta bir başka şahane
Her dört mevsim has güzel kendine…

BİLMEDİĞİNİ BİLMEZ

Her şeyi bilirim der, bilmediğini bilmez
Camide nasihat var, kul öğrenmeye gelmez
Zulmü; mazlumu ezer, ah! Gözyaşını silmez
Hep keyfini düşünür, cehaletin sergiler

BEYAZ GÜLÜM

Saçlarını savuruyorsun rüzgârlara
Gören gözümden içime akıp yangınınla
İçlerini kavuruyorsun ciğerlerimin bu ara

ALAADDİN ÇELEBİ (Gülce-Bahçe)

Mevlana ömrü boyunca, tek kadınla evli kaldı
Mutlu ve mesut yaşadı, huzur deryasına daldı
…Lârende'de lalasının kızı
….Gevher Hatunla evliliğinden