Fevzi Şahingöz Şiirleri - Şair Fevzi Şah ...

Sen gönlümün sultanısın,
Sen başımın hep tacısın,
Her derdimin ilacısın,
Hikmeti bol Yüce Mevlâ’m

Damarda akan kanımsın,

Bin hüzünle beni, bırakıp gittin.
Artık kaybedecek neyim kaldı ki,
Hayatım karardı, ümidim bitti.
Artık kaybedecek neyim kaldı ki,

Kaybettiğim cismini, gözüm nerde arasın,
Hayalimden çıkmayan, yüreğimde yarasın.
Elveda aşkım artık, beni unut diyorsun,
Yaralı kalbim buna, söyle nasıl dayansın.

Aylar yıllar geçiyor, neden hiç dönmüyorsun,

Kul olarak kusurumuz,
Elbet çoktur Yüce Rabbim.
Arşa yükseldi suçumuz,
Affedici Sensin Rabbim.

Günahım çok, sevabım yok,

İçimi sevginle başa doldurdum,
Onu yaşamadan yıllarım gitti.
Kendimi kandırdım beyhûde yandım.
Seni düşünerek bu hayat bitti.

Her akşam içimde gariplik varken,

Ne acılar çektim ben, gönül şad olur diye,
Zehri içtim su gibi, derman olacak diye,
Yandı tutuştu gönlüm, teselli bulur diye,
Zehri içtim su gibi, derman olacak diye,

Aşkın gizli büyüsü, bilmeden beni yaktı,

Seni hep ararım Rabbim, içimde bulana kadar,
Temizlerim ben ruhumu, sade sen kalana kadar,
Her kalbe sen mekan kurdun, ben Seninle bir bütünüm,
Sana hep şükredeceğim, mezara girene kadar.

Şimdi iyi anladım ki, tek aşk varmış o’da Sensin,

Nadide bir çiçeksin sen, her mevsimde açarsın,
Şu kalbime mekan kurdun, sen hep or’da yaşarsın.

Sinemdeki bir ateşsin, duman olur tütersin,
Bir göz süzüp bakışınla, kalbimi fethedersin.

Ömrümce ben onu, hiç unutmadım,
O beni acaba, anar mı? bilmem,
Kalbinden tamamen, attı mı? beni,
Eski dostlarımdan, sorar mı? bilmem.

Gönlümü kaptırdım, amansız derde,

Seni pek çok sevdiğimi, biliyorsun sen de canım,
Vakti geçti desen bile, gönül vazgeçmiyor senden.
Yaşanan bu hâtıralar, hâyâlimden hiç gitmiyor,
Öyle izler bıraktın ki, hiç çıkmıyor belleğimden.

Elimdeki çiçeklerden, başına taç yapmıştım,