-Güzel Şair Veysel Çolak’a sevgiyle…-
FEVZİ GÜNENÇ
Ben Barış çocuk… Küçüğüm; çok küçüğüm… Bir şairin şiirinden çıkmışım. Çiçeğin rengini arıyorum. Görüyorum, evet var rengi çiçeklerin. Kırmızı. eskiden kırmızı değildi bütün çiçekler. Seviyorum kırmızıyı. Ama artık eskisi kadar çok değil. Çünkü o renkte, artık annemin cansız bedeni var.
Daha mı çok sevmeliyim o zaman kırmızıyı? Annem diye mi sevmeliyim bütün kırmızı çiçekleri? Belki öyle ama olmuyor işte.
Giderek soluyor çiçekler de onun için. Kırmızıları bile… Artık dallarında değil onlar. Hepsi solmuş. Kırmızıları da azalıyor giderek. Belki siyah olacaklar sonunda. Ben siyah çiçekleri sevmem. Siz sever misiniz?
Yaşamak şiir diyorsun
Ya da şarkı
içinde olmadığımızdan yakındığın...
bir şiirim
bin de şarkım var bu şiirden doğan
Yeni şeyler yapmak gerekiyor
yeni şiirler yazmak...
Eskinin köhne duvarları arasında sıkışarak
yazdıkları da kemikleri gibi
çürümüş ilahlara tapmaya paydos
Uyanık olanlara iyi geceler diliyor biri
oysa kendisi hala 1600 yıllık uykuda
evet 'hayır'lı geceler herkese, doğru bu
hayır elbette kanlığa, geceye yeter
'evet'li gündüzlere olmalı davet
aydınlığa evet, ışığa evet!
Sende bulmuştum en güzel yarimi İstanbul
“Ben bu kadını seviyorum! ” diye bağırıp durdum da
yaramaz çocuklar gibi bir yaz gecesinde,
gecenin yarısında
Ahırkapı sahillerinde...
Bakıp bakıp da bu sarhoş adama
-Antalyada Orman yangnını söndürmeye çalışan 6 orman görevlisi şehit oldu-
Altı kişiydiler
birlikte çalışırlardı, bir arada
evlerinde kaldıklarından çok kalırlardı ormanda
birbirlerini eşlerinden çok
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!