Duymazdı yalnızlığımın feryadını, ne artos nede erek
Yokluğun sesinde, kimsesizliğin sessizliğiyle aramak varya kendini...
Işığın renginde görmek istemiyordum yüzünü rüya gözlüm
tertemiz sevdalara yazılmış bir kaç söz dü bu, yalnızlık çıkmazında.
Ve bir ara sipanda buluveriyordum kendimi.
... ve nihayet gelip çattı
Bir dilimi zehir zıkkım
Bir dilimi candan tatlı
Masallarla indi yere
Sebil oldu cümle hikâyelere
Kara kara kazanlarda kaynadi
Devamını Oku
Bir dilimi zehir zıkkım
Bir dilimi candan tatlı
Masallarla indi yere
Sebil oldu cümle hikâyelere
Kara kara kazanlarda kaynadi
Kutluyorum sevgili kardeşim. 'Sen benim yalnızlığımla yaşıyor ve çoğalıyordun günden güne. ' Herşey gönlünüzce olsun diyorum, sevgilerimle..
Feryadlari cogu zaman duymaz insanlar.
Onlar sadece insanin yüregine akar orayi acitirlar.
Cok güzel bir Siir ilk tam Puan benden gelsin...
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta