Feride Bektaş Şiirleri - Şair Feride Bektaş

Sevdam, ah bu SEVDAM;
Bir ömür hayallerle süslediğim,
Eşten,dosttan,herkeslerden gizlediğim,
Umutlara bel bağlayıp,
Olmayacak düşlerle bezediğim.
Dönüp dururum yasak denen behri çölde,

(Hikayesi yok bu sevdanın,
Hiç bir yerde yeri,hanesi yok…….)


Seni kapıp
Yalan dolanın olmadığı,

Yar gün gelir de geçmişi anarsan,
Geçmişe dalıp da beni ararsan,
Ahlar vahlar pişmanlıkla yanarsan,
İşte o zaman hatanı anlarsın…….

Gün gelir de bir başına kalırsan,

Aşka inanmışım sıdkı hal ile…
Bir yâri tanıdım bir Hakk’ı bildim.
Yalvarmaya geldim şeyda dil ile…
Eşiğine yüzüm sürmeye geldim.

Yığsalar önüme dünya nimetin,

KAPADOKYAM
Bir kolun güneşin doğduğu yer Anadolu’da,
Bir kollun bol oksijenli Toroslar da,
Hayat bulursun Kızılırmak, Fırat, Dicle sularında
Hititler', Lidya, Pers, Roma ve Asurlar’da
Nice İmparatorlar saltanat sürdü toprağında

Kaf dağını aşmaya gücüm yetmiyor,
Tül kanatlarımla har’e giderim.
Vuslat gelmeyince hasret gitmiyor
Tül kanatlarımla har’e giderim.

Bağıma çiy düşmüş, sarmış kırağı,

Bulutlar usulca toplarken eteklerini,
Örtüsünü yavaşça açtı lacivert yüzlü gök.
Yıldızlar pür telaş yakarken maytaplarını;
Sessizce ak yelkenini açtı, hilal yüzlü ay.

Gelgitlerde çıldıran dizginsiz dalgalarda,

Elden ne gelir?
Paşa paşa çekmekteyim cezamı…
Yaş geldi geçiyor,
Sevdan yüreğimde büyüdükçe
Küçülüp nokta olmaktayım.
Bir çılgınlık ki kendimden utandıkça

Yarin yüzünde ki beni,
Mecnun’a çevirir beni
Derim; bil artık sen seni;
Gönül dinlemiyor beni.

Kahve rengi her bir beni;

Verirsin değer azar,
Deli çoş olur tozar,
Kendini bir şey sanır,
Âdâbın hemen bozar……........................ Feride BEKTAŞ

Bülbül güle zar etme,