Feride Bektaş Şiirleri - Şair Feride Bektaş

Gecenin sessizliği kulağımı,
Ben de suskunluğu tırmıklıyorum.
Hülyalarımı bir giydiriyor,
Bir soyuyorum hatıralarımı.
Gece yarısından,geldim tan vaktine bak,
Susmayan tik tak,tik tak seslerinin,

Haykırışım;
demir perdeli kayalara çarpar,
kurşun olur sineme saplanır.
Bu sessizlik,bu suskunluk,bu sensizlik,
Cımbız cımbız koparır ruhumu.
Hangi teselli kar eder,

Hafif bir rüzgar okşuyordu,
Güneşin altında ki baygın,püsküren küçük dalgaları.
Öte yandan ufukları yaran,
Heybetli,azamet bakışlı dağlar kızgındı;
Üzerinde tepinen,
Eli silahlı,

Derdim anlatmaya derman mı yeter?
Çilemin üstüne hasretlik biter,
Şu cihanda var mı benden bes beter?
Ah edip çağlamam boşaymış meğer.

Sevda hikmetiyle dilsiz dillenir,

Şu zalim ilde kapıldım bir hayale,
Ah çektikçe derinden döndüm deliye,
Aman dileyip döksem, haykırsam derdim;
Duyarm'ola yar beni çıksam kaleye?

Yol-yolak yok,çıkış nerde, her şey harap!

Dosyan, CD’nin neler diyecek
Hemen başkanım bak sustum(!)
Entrikana yok diyecek
Aman başkanım bak sustum(!)

Kul hakkına kat kat perde,

Tanıdım ben onu sanal alemde.
Kara gün dostudur Feride BEKTAŞ.
Yüreğinde sevgi eli kalemde.
Erenler postudur Feride BEKTEŞ.

Gayet nezaketli nazik mi nazik.

Dünü unut,bugünü karala,yarını sil-at,
Öfkem sensizliğe neden olan ”ayıba”,
Dargınlığım bensizliğe sebep olan ”günaha”,
Kavgam kuramadığımız “Aşk yüklü yuvaya”,
İyisi mi sen sabrı öğret yüreğime,
Bana sükuttan haber ver…….

Son hududun sınırsız diyarına,
Alır son yolculuğa o büyük giz....
Kimi varmadan yaşın kemaline,
Alır son yolculuğa o büyük giz....

Yağma yok biraz daha yaşamaya,

Gönülden gönüle yol bulup varamayım
Gönül kapım açık sana gir sevdiceğim.
Umudun türküsünü nasıl söylemeyim
Gönül kapım açık sana gir sevdiceğim.

Seninle varım, sensiz ben neye yararım,