Ferhat Akın Şiirleri

İhanete güvenilmez
Namerdin aşı yenilmez
Her insana mert denilmez
Eğer durmazsa sözünde.

Görünce değer vermeyin

Bu dünyayı bostan eksen bitirsen
Kavun kelek insan kalleş biterdi
İrem bağı kursan cennet getirsen
Yine bir yanında baykuş öterdi.

İnsanoğlunu fazlaca kayırsan

İsminin sedası sazın telinde
Sarkmış omuzsundan saçın belinde
Kaybettim aklımı yarin elinde
Araştırdım sordum yar bulmuş vermez.

Görmedim bir garip murada ermiş

Gönül bu sevdanın bahçesi bağı
Duydum viran olmuş görmek istemem
Neler oldu ise olmuş bir kere
Varmıyor dillerim sormak istemem.

Dediler ki o yar kaçtı buradan

Kadere talihe bükmüş başını
İçeriden duydum kan akışını
Gördüm miskinlerin sızlanışını
Garipler inler dertler içinde.

Bilmem kaldık belki kötü zamana

Çok eski zamanlar galü belada
Vay benim kaderim taşa yazılmış
El yarin alacak sen bakacaksın
Çekeceğim bir bir başa yazılmış.

Ağlayarak geldim diye dünyaya

Salınarak gezenlere,
Sevdiğini üzenlere,
Ele düğme çözenlere,
Kaltak derim ben.

Gördüğüne sırıtana,

Başka yeller senin gibi olamaz
Doğru esip sevdiğini bulamaz
Geçip gider yar yanında duramaz
Yellerin şahısın pir seher yeli.

Sam yeli de gazelidir güllerin