Fatih Suretli Şiirleri - Şair Fatih Suretli

Mevsimlerimi de al istersen
Al git gecelerimi
Yokluğuna yaktığım
Şiirlere dair ne varsa
Bir tek şair yanım kalsın bende
Birde gözlerimde iki damla yaş

Hep seni bekledim.
Çaresiz aşklar güzergâhında
Gelmeyeceğini bile bile
Ellerimde umudun yongası
Kalakaldı öyle boynu bükük.
Neye yarar şimdi çıkıp ta gelsen

Gittin gideli
Gökyüzüm küsmüş maviye
Karanlığa esir düşmüş
Ve ay
Matemli bir sessizliğin hüznünde
Gittin gideli

Adı bende gizli
Ürkek bir dünyadır sevda
Nemrut’tan Dicle’nin asiliğine uzanır...
Sipan’ın yücelerine gizledim sevdayı
Xece’nin dilinden dökülür
Türküdür söylenir ağıt misali

Şimdi gidiyorum
Ala şafağında bu şehri
Terk ediyorum artık
Hasretimle büyüsün şimdi
Gözyaşımla beslediğim topraklar
Ne var ki

Farkında mısın?
Ne kadar da azaldı sevinçlerimiz
Sevgilerimiz birer uçurum yalnızlığı sanki
Karaya vurdu umutlar
Köhnemiş bir limanda.
Tenha köşelerde vuruldu

Önce ellerini uzattın
Hüzünlü bir dağın yamacından
Kanadım kan aktı yüreğimden
Yaramı saracak bir umut aradım
Hiç bir umut merhem olmadı
Bu acı haykırışa.

Ya gel bana, ya da çık git artık yüreğimden.
Yoksa bu acı beni benden alacak.


Sana sürgün bir mevsime doğru yol alıyorum. Sen baharımsın. Her mevsim yeşeren bir çiçeksin yüreğimde. Ben ise kanadı kırık bir serçeyim. Mavisi çalınmış bir gökyüzü ve hasrete bulanmış uçsuz bucaksız bir denizim. Senin umut bakışlı gözlerinde yaşıyorum sensiz.
Gel gülüm. Bu sevdanın tohumlarını beraber ekelim körpe yüreklerimize. Geleceksen şimdi gel. Yoksa yüreğim çıldırmanın eşinde. Asılmak üzere umutlarım sorgusuz sualsiz. Kendimden bile kaçıyorum şimdi uzak diyarlarda. İsimsiz tanrılar yaratıyorum, sahipsiz tapınaklarımda.

Gidişinle suskunlaştı gece
Ardında bakakaldı gözlerim
Gelip geçen her saat
Başucuma dayanılması zor hasretler bıraktı
Sesini sesime katıp
Çığlık olup haykırdım karanlığa

Cümle cemaat yalnızlık
Dost olmuş yine yüreğime
Az sonra bir yıldız daha
İntihar edecek mavi göğünden
Sen gideceksin biliyorum
Kayıp gidecek ellerin ellerimden