Matemin hüznünde savruluyor kedere dolanan düşüncelerim,
Ebedi hayallerle gökyüzünü pembelere boyarken
Laflarımızın safi heyecanıyla içimiz kıpır kıpır olurdu
İnsanların göremediklerini birbirimize bakarken görürdük.
Kalmaz geçer diyemem,ruhuma sinmişsin
Eskiyip gider diyemem,nefesime gizlenmişsin.
Masum bakışlarının gölgesi düşmese de üstüme
Eskimeyen hatıralar selamlıyor geçtiğimiz köşelerde,
Lime lime olup geçmişe karışıyorum
İniyorum kalbimin hüzün kaplı köşesine
Kendimde seni aradığım bu yolda
Esiriyim kendimin sensiz karanlıkta.
Merhemin fayda etmediği acıya sarılıyım
Eğilmiş selamsız kalan çiçekler,yas tutuyor baharım,
Lazım olan sensin zamansız dökülen yapraklara
İnce ince işleyip sevda sürerdik toprağa,
Kırılmazdı o halde hiçbir dal,göçmezdi bu martılar
Eylül gelse de kalırdı bizim olanlar.
Mahzunum kaderin ayrılıkçı yazgısına
Ellerim ürperiyor varlığını bulamadıkça
Layık olduğumuz aşkın acısı mı olacaktı?
İyi gelen ne varsa senin ruhunda doğuyor
Kanımla kaynaşıyordu her zerren
Efkarlı bakmıyordu gözlerime yıldızlar.
Menteşeleri kırılan gönlümün içine ince ince hasret doldu
Esef dolu ruhumun sensiz savrulduğu gecelerdeyim
Lodos;ancak bir nefes kadar güçlü kalır,
İsteme benden metanet ey gönül!
Karanlık çekildiğinde,yarın toprak güneşine kavuşacak
Ezeli sevgim ise yine hüzün saçacak.
Mecburum seni kalbimde yaşatmaya
Emsalsiz varlığınla dolu ruhum
Lazım olan sensin, su gibi hava gibi
İçimin kuraklığı ancak seninle yeşerir,
Kirpiklerinin mesafesi kadar yakın olsam
Ektiğim tohumlar gölgende bile yetişir.
Senin olduğun hiçbir defter kapanmaz
Yarıda kalır,yarına kalır,mürekkep tutmaz
Bugün gömülür
Yarın bir solucan olur,çıkar topraktan.
Unutmaya korktuğum için sakladım
Sakladıkça geçmişe bağlandım
Duygularımı ezdim ve koydum bir bavula
Benim yolculuğumun bir parçası değil bu
Bu bavulumun tek yönlü gidişi uzaklara
Belki çorak topraklara,belkide buzul kayalara...
Eksikliğini hissetmek varlığını hatırlamaktır
Neyse ki muzdarip değilim bu konudan
Her şeyi benim için karşına almanı beklerken
Beni herkesin karşısına aldın
En acısı,hep onların yanında durdun.
Tüm yükü alamam sırtıma
Kambur kalır düşerim,
Aşkı taşıyamam tek kaldığımda
Bir gün öleceği gün için her gün yaşıyor insan
Nefesine yeni bir nefes ekliyor her an.
Düşünmekten uzaklaşan sanmasın ki kaçacak
Çok sarhoş geçti bu diyardan,kaybetti ancak.
Kazımak değil ki merhem,beyhude yılları,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!