Fatih Erbaş Şiirleri - Şair Fatih Erbaş

Bir gün olur da bana: Şiir nedir? sorarsan,
Zihin denen ummanda yalnız Ona ulaşmak,
Yükselirken Hakka, eğer yokuşta kalırsan,
Etmelisin şiiri o sarp yolda basamak.

(02.01.10 / Akdağmadeni)

Ateşin bedenimi kül edene dek,
Geleceğin ümidiyle hep beklerim.
Bana sorsalar şair olmak ne demek?
Sevip de yare kavuşamamak derim.

(29.07.12 / Akdağmadeni)

Bağban yok, bağ bozuk, has bahçeden iz kalmadı,
Bir kaç yiğitten gayrı ufku temiz kalmadı.

(01.05.10 / Akdağmadeni)

Tarihi; iman, ahlak kokan bu büyük şehir,
Bu şehir, suyunda ab-ı hayat akan nehir.

Bir yanda Sultan Ahmet’in müşerref heybeti,
Hiç susmaz minaresinde felaha daveti.

Dostun seni bırakıp gittiğinde,
Debdebeli günün de bittiğinde,
Bir yolcuyu daha işittiğinde,
Sen de sonun olduğunu hatırla.

Nerde Nemrut, Karun, Firavun hani?

Biz böyle bilirdik;
Sen’in kokunu gül’den aldığını.
Yokluğunda öğrendik;
Gülün kokusunu Sen’den çaldığını.

(21.09.11 / Sivas)

Sen karanlıklardan çekip kurtaran güneşim,
Cennete kavuşurum, olursan bir gün eşim.

(09.07.11 / Akdağmadeni)

Senin en çok sevdiğim yerin,
Yoluma ışık tutan o gözlerin,
Sevincin başka güzel,
Bir başkadır kederin.

(26.06.11 / Akdağmadeni)

Sen hüznümün tesellisi,
Sen yüreğimin sesi,
Sen ömrümün son nefesi,
Sen hayatımın neşesi,
Sen gençliğimin hevesi,
Sen fakirin tek hazinesi,

Ekim, kasım, aralık,
Son kapıya dayandık,
Ahir ömür de bitti,
Kaldı sevaba açlık.

(11.12.10 / Akdağmadeni)