Fatih Dumbay Şiirleri - Şair Fatih Dumbay

Sanki nur doğuyor melek yüzüne
Yıldızlar hayrandır ilah gözüne
Şöyle bir bakıpta yarim özüne
Bu alem gülmeyi senden öğrensin

Ömrünü sevgili yoluna seren

Uzun zaman oldu görüşmeyeli
Böyle bir sohbete erişmeyeli
Söyle ne var ne yok nasılsın fıstık
Ne varsa anlat hep yarından dünden
Konuşmaktan sesin kısılsın fıstık

Yüzüme gülerken şu kara bahtım
Ne diye kaşını çattın güzel kız
Yerini bulmuşken tuzum ve tadım
Aşıma soğuk su kattın güzel kız

Aşkın ile daldım hep hülyalara

Bak ben Mecnun oldum senin sayende
Bilirim seninde gönlün var bende
Aklında dururken gülüm kalbinde
Gönlünü çalarsam sen hoş gör beni

Seninle yaşarken aşk denizinde

İflah olmam artık ben bu dert ile
Ölür giderim yar inan mahşere
Neler derdi gönlüm bir gelse dile
Sözler çaresiz yar harfler yetersiz

İflah olmam artık içim yanıyor

Bırakalım sürsün el sefasını
Varsın biz çekelim her cefasını
Göster dostluğunu dost vefasını
Gel benim yarenim ol kara kalem

Söyleyim halimi kulak ver dinle

Sana binlerce söz söylemenin hiç gereği yok
Nasılsa yine anlamayacaksın beni..
En güzeli hiç yormadan birbirimizi
Bir müddet susalım ne zaman ki anlamaya başladık
İşte o zaman konuşuruz..

Gözlerin halime gülüyor gibi
Çektirdiğin yetmedi mi Nilüfer
Daha beterini diliyor gibi
Seni tatmin etmedi mi Nilüfer

Bir güneş doğumu şafak atarken

Gönlüm aşkınla bülbül misali ötüşteydi
Dünyada değil sanki bir hayalde düşteydi
Baharın tüm renkleri sendeki gülüşteydi
Taze mi solacaktın gülüm ermeden kışa

Seni öyle göreli yüreğim tasalarda

Üstad aşk mevsimi diyor nisana
Takvimler nisanı gösterdi yoksun
İnan bir güzel söz yeter insana
Gönül aşk lisanı isterdi yoksun

Gönüllerde aşkın gülü açarken