Kesif bir halsin bal peteğinden.
Yüreğime ölümcül örgüler örersin.
Hallerim hallerinin bilinmezlerinde.
Hem içimi hem dışımı kuşatırsın acımasızca.
Söylemlerimi nehirlerime atarım.
Derin bir nağmesin dalarım hasretlerime.
Baharlara, kuşlara, çiçeklere selam söyle yar.
Bir çember kurulmuş yüreğimde.
Kalpler yerinden sökülmüş acıyla.
Üşüye üşüye hüzünlü ortamlara akmışım.
Yanmışım, bitmişim, tükenmişim.
Dağılan yanlarımı atmışım bilinmezlere.
Benden beni çıkarırsan ne kalır.
Bulamadığım bir sonuç bu.
Olmayandan olmayanı çıkarmak.
Boşluktan boşluğu çıkarmak.
Hayata yeni anlamlar katmaya çalışmak.
İnsanı hayallerinin üstüne çıkarmaya çalışmak.
Dimdik ağacım başkaldırırım kelimelerimle.
Kelimeler ki yüreğimin aynasıdır.
Yüreğim yüreğinin sesini dinler.
Kuş cıvıltıları, su sesleri kalbinin sesinde.
Devrimcidir kelimelerim…
Bir türküyüm bestelenmemiş.
Söylenmemiş, dinlenmemiş, bilinmemiş.
Nağmesini arayan;
Kayıp bir adaydı varlığım.
Gözlerin en hırçın yanım.
Acı en post modern dehlizlerde,
Karanlığın ile aydınlığın gönül terapisinde...
Düşle gülüş arasında bir yerdeyim.
Yaşam ile ölümün çizildiği yerdeyim.
Bir gülüşle eriyecek mevsimdeyim.
Gün ile çiçeklenmenin birleşimi bir yerdeyim.
Gülüne, şalına bal bal olurum…
Petek petek örülürüm seninle…
Sevginle dal dal sonsuzluğa hasretim…
Meyve meyve olgunlaşırım, geceyi yok ederim.
Sızarım beynimin acılarından gün ışığına…
Varlığım seninle koca bir tabiat olur…
Ben bir küçük papatyayım.
Örüldüm acılarla.
Dağıldım içten içe.
Bağrım yanık.
Yürek delik.
Ölümler büyür yüreğimde.
Bir akşamın sessizce hüzünlenişinde.
Sokak lambaları yargıçlara bürünmüşler.
İçimdeki ve dışımdaki karanlıkları bilemezler.
Suyun içindeki halkalar gibi genişliyor karanlıklar.
Zaman ve mekanın kırık sandalıyım nedensizce.
Derin, kesif bir hal var üzerimde.
Yakılmış, yıkılmış şehirler gibiyim.
Hazanlara küsen yaprakların solmasındayım.
Yüreğinin telleri kopan çocuk silüetindeyim.
Hasretliğin iç benime dokunuşunda.
Memleketim olursun aniden.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!