Gönül kuşaklarım sarmalarken beynimi
Sâikalar aydınlatır kalbimin odacıklarını.
Karanlık bulutlar kaplar durup dururken dünyamı
Ne güzel bir şey yüzünün aydınlığı.
Kaybediyorum ışığını farkındayım
Yapayalnız, son nefeste ismin dilimde iki hece
Yelkovan akrebi mi kovalamıyor
Yoksa
Güneş mi artık doğmuyor?
Kaç inci tanesi daha düşecek
Gökpınarımdan kâğıt üstüne?
O gün, bugün diyorsun
İçimizde kopan fırtınaların gürültüsünde kalmışız
Saklanmışız yıllardır küllerimizin altına.
Bir el ele tutuşmuş içimizdeki tufanın başlangıcı
O, senmişsin diyemedik o anda.
Korktuk, kapattık gözlerimizi asırlardır karanlıklarda kaldık
Bir kor alev şimdi yaşadıklarımız kanatlarımızla canlandık
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!