Faruk Yaşa Şiirleri - Şair Faruk Yaşa

Ne dersen de kafam allak bullak
Ne senden geçer ne döner bu yürek
Bir ses duyumu arasan beni bir kez
Yaşattığın her şeyden vazgeçecek!

Yıldızlar erken düştü saçlarıma
Kahırlar erken yağdı yarınlarıma
Hasretler bir bir birikti anılarıma
Ne faydası var artık yüzüme öyle bakma

Gün seninle doğar, seninle batar gözlerimde.
En güzel şiirim, hikâyem, romanımsın satırlarımda.
Sözlerine, gözlerine yandım hasretinde.
Yine doğsun gözlerin günüme,
Dağıtsın bulutları aydınlığın, yüzün kıskandırır güneşi bile.
Sonsuzluk gibi geliyor hasretin onu da sığdırıyorum gönlüme.

Hadi her yeri ıslansın bedenimin yağmurundan;
Tipi gibi, boran gibi yağdın aniden.
Cevap verdim, üşümüştü elleri yalnızlığın ki
Sözlerin, gözlerin girdi; sen girdin dünyama en güzelinden,
Bir varmış hiç yokmuş masalları okurken.
Ne güzel geldin, hoş geldin.

Parmak izlerinle dolu bir pencerem var benim
Kokunla, sesinle, serinliğinle yaşayan bir de ruhum
Şimdi neredesin diye sorma bana biriciğim
Sensizlik çıkmazında, kapı aralığında bekler dururum

Çiçeklidir bahçemiz;
her bahar açar moruyla, kırmızısıyla, beyazıyla...
Hazandır gönlümüz,
virânedir dimağımız; kaktüsüyle, zakkumuyla...
Ne zaman açacak hâki-zârımız sümbülüyle, gülüyle...

Yine kavuştum içinde sen yağan nisana
Delinsin gökkubbe, çıldırsın fırtına
Söndür içimdeki yangınını damla damla

Geçen nasıl geçiyor diye sorma bana
Sensiz der geçerim, o kadar!

Neredesin deme yangım devam ediyor
Umudum sensiz hiçbir zaman tükenmiyor
Canım istese de kollarında yaşlanmayı
İstemekle, heves etmekle olmuyor
Şimdi okumazsın ya bunları kalbim dayanmıyor.

Seni dinlemeyi istiyorum çalan müzik yerine,
Sesinin bestesi cennetten gelmişcesine.
Bilirim ki
Seni okumak daha fazla zevk verirdi elimdeki kitaptan,
Seni okuyup yazan ilkin olmak da.