Bir çiçek dalında boynunu bükse, baktıkça yüreğim burkulur.
Bilirim ot değil gördüğüm, can var içinde.
Bir ağaç dalından koparılsa, kollarım sızlar ağlarım.
Bilirim gördüğüm odun değil, insana can veren nefes var içinde.
Bir kuş yuvasından koparılsa, evim barkım başıma yıkılır.
Bilirim oradan duyduğum ses değil sadece.
O sesin içinde türküler çığrışır ezgiler var içinde.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta