El fenerinin yola düstügü
Karanligin adimlaridir soluk sessiz suskun ve siyah
Disardan sehre dönen kasabalar köyler ve irgatlar gibi kimi sen
Kimi ben
Kimi mechule rüzgarin aklinca eylül eylül sonbahar
Sonra dolunay doguyor güze yamac bir yerden
Büyük evlerin arasindan
Karincadan yüksekten bir yerden, daha sögütlere varmadan
Sabah olmadan
Gece bitmeden
Fener sönmeden
Eylül / 25
Kayıt Tarihi : 7.9.2025 12:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!