Eylül Şiiri - Büşra Avcı

Bir eylül daha geldi sensiz,
Daha kaç eylül geçecek sensiz..
Dökülen sonbahar yapraklarının sararmış hali içim.
İçim geçmiş,ben geçmiş, zaman geçmiş..
Yağmurlar yağıyor yaşlı yüreğime
Bir kıpırtı oluyor ilkin
Hissediş uyanış yeniden bekleyiş.
Belki gelir vızıltıları beynimde.
Sonra geçiyor,duruluyor
Berrak değil bulanık bir durgunluk
Güneşli günlere hasret,güneşi unutmuş
Dağ başlarında gezinip
Ellerini yoklayan yalnız bir kız,
Güneşi unutmuş, unutulmuş..
Uçan kuşların kanatlarına tüy olup konmak.
Uçup gitmek başka diyarlara.
Eziyete alıştım.
Zor gelmiyor artık yokluğun.
Ben yokluğunda nice varlıklar tükettim.
Yendim yenildim
Coşan dalgalı denizler hırçın asil,
Savruk, kendi başına buyruk.
Ya demir parmaklıklar arkası
Sonu yok mu bunun?
Bu kaçıncı uçurum kenarından atlayış?
Öfkeliyim
Beni görmeyişine,
Şairin dediği gibi beni anlamayışına.
Bir de vurgun..