Eylul Şiiri - Seda İnallar

Eylul geldi , gökyüzü küstü güneşe,seni bana getiren sonbaharın habercisi yapraklar,düşmeye başladı tek tek kalabaliklar içinde ki yalnızlığıma.
Eylül geldi yine.Seninle geçen Eylül'lerime denk şimdi sensiz geçen Eylul'lerim.Ve biz anılar biriktiriyoruz.Ayri ayrı şehirlerde aynı gökyüzünün altında,başka başka insanlarla.Ne tuhaf ki ikimiz de mutlu görünüyoruz.
Oysa ben her sabah güne seninle başlıyorum hala.Gozlerinin
yeşilini anımsıyorum bas
tigim çimenlerde .En çok kokunu özlüyorum. O burnum da
tüten mis kokunu.
Insan sevdiğinin mutlu olduğunu bildiğinde mutlu olur derler dı eskiden,inanmazdım olamaz, olmasın derdim.Ama oluyormuş.Baskasi da olsa yanında mutlu olduğunu bilmek yetiyormuş.Bu da ogreniliyormuş.Ne kadar çok istesen de olmayınca olmuyormuş.őgreniliyormuş....
Varsın olmasın. Olma yanim da ne farkeder ki ,yıllar çizgilerini avuçlarım da iken koymasin yüzüne ,her gün açtığım kapıdan çikagelmesen de sen hep benimlesin.