Eylül Şiiri - Denizhan Arıcı

sevgilim işte eylül
yazın son aşkı
kavurucu sıcaklardan sonra
dışarda ıpılık hava

nede özlemişiz sonbaharı dimi
yapraklar yerlere düşerken el ele yürümeyi
incecik bir yağmur altında
bir bankta öpüşmeyi
nede özlemişiz dimi
nemli bulutların ardına gizlenmeyi

bir başkadır yaprak dökümü
bilirsin aşka bu havada dayanamam
gözlerimin ardına gizlerim seni
ne kadar çok öpsemde
o kadar doyamam

bir sis iner sokağa kararır deniz
bulutlar dağılır güneş batar
yavaş yavaş ay yükselir tepeye
tüm kıtalarda sevişir insanlar

sefirim eylül
bu saatlerde seni bana getirir
belki o vakit eksiksiz ölebilirim
seni sırf bunun içinde sevebilirim