Ey Nazlı İstanbul Şiiri - Sebahattin Güngör

Tarihten alırım ben dersimi
İstanbul,memleketimin ender köşesi
Cihanda var mı ki,bir başka benzeri
Ayrı medeniyetlerin buluşma şehri.

Hüzünle kaplıyım,ağlıyorum senin için
Gitmek istiyorum,kalbimden atamıyorum
Güzelim İstanbul! ..huzuru sende arıyorum
Seni bırakmak istesemde yapamıyorum.

Sen ki,bize Osmanlı'nın şanlı mirasısın
Başımızın tacı,dertlerimizin dermanısın
Cihan şahit ki,şehirlerin piri,padişahısın
Tarihine kıymet vermeyen insanlar utansın!

Her yer yemyeşil iken tarumar ettik
Yerine kocaman,kocaman binalar diktik
Osmanlının mirasına belki hıyanetlik ettik
Gel gör! .güzelim İstanbul'u ne hale getirdik.

Yedi tepeden bakınca Osmanlının mirasına
Yüreğimiz burkulup,alev,alev içimiz yanar
Tarihin derinliklerinde yalnız ve yalnız seni
Seni,Osmanlının ayak seslerini arar! .

Nerede Fatih'ler,Yavuz'lar,Süleyman'lar?
Nerede o cihanı titreten haşmetli padişahlar?
Nerede kaldı, o içinde tarih kokan sokaklar?
Ey nazlı İstanbul! ..bu gönül yalnız seni,senin aslını arar! ..