--Esmer Satırların... Şiiri - İbrahim Er ...

(Yıllar önce, ayışığında ilk buluşmamızdı.Turgutreis'te sadece biz vardık.yaşayan tek ışık; gözlerimizdi.kimbilir şimdi nerdesin? gelme artık ben tanıdığın adam değilim.herşey gibi ben de değiştim...gözlerim, gözlerine aşıktı.gözler ve düşler öldü.yitirdiğimiz yolculuklar ve kentler gibi... gelme! sırtımda masum çocuklar, yüreğimde binlerce kaygı var.o serseri adam yok atık.ve artık ayışığında şarap sarhoş etmez beni.şiir de öldü zaten.)

Aşklarımın ölüm çığlığını,
Baharlarımın enkaz çağrılarını,
İçimdeki cehennemvari acıları,
Hala duymuyorsun.!

Hatırlar mısın?
Denizin dudaklarını öptüğümüzde,
Temmuzun onuydu,
Dalgalar darılsa da dudaklarımıza,
Uçuyorduk,toz pembeydi Turgutreis...

Acem tayları koşuyor yeşil gözlerinde,
'kendini evliya sanmadan,
kin tutmayabilirsen,kin tutana' diyen
Rudyard Kipling'in İskoçya'sına rakip gözlerin...

Şimdi deniz durgun ve asil,
Batman,Van, İstanbul, Bursa, Adana,Bodrum...
Yani Türkiye'm
Kokuyor esmer satırların..

Duvarlar da ağlar yalnızlık girdabında,
Gizemler yanıyor, odamın kuytularında
Sevdalar yanıyor,mektuplar ağlıyor!
Bir yaşam,kor alevler gibi yanıyor.!

Kim hançerledi bahçemizdeki begonvilleri,
Hani nerde yaseminler...
Balkonum neden tarumar...

Ey güneşi gözlerine hapseden kadın!
Ağlıyor bahçemiz,
Deniz ağlıyor,
Anılarımızın harap bahçesine gelme artık!
Yeşil gözlerine kıyamam...

10 Temmuz 2000
Bodrum