Esma Özdemir Şiirleri - Şair Esma Özdemir

Gözlerin humuslu
Gözlerin toprak
Gözlerin bataklık
Gözlerin sımsıcak!

Gözlerin kil

Aşklar vurur başıma
İflahımı keser özlemler
Arzular, çoğalır içimde
Sana uzanır ellerim;

Parmaklarım yumulur

Arı kovanına uzaktan bakılınca
Sessizliğin ortasında öylece duran
Sadece bir kovan görürsünüz.
Küçük ya da büyük, farketmez;
Geceyarısında, kurulu bir kovan...

yaz geceleri balkonda
sımsıcak
gözlerine karşı gözlerim
ay ışığında, yollarda
düşlerim kayıyor
yıldızların kuyruğunda, uzaklara...

Dolaşınca ayaklarım
Çaresiz
Düşerim ayaklarına…

Haydi, tekmele karnımı
Boş böğrüme vur

sana
dibi delikli dünya, dediler
yüzü güleç, içi kalbur… faniler
yalanlar atfettiler doğruluk üstüne
ve
bir ömür büyüttüler biçare gözlerinde…

taşlardan lüle yapıyorum saçlarıma
taçlardan büklüm büklüm
asıyorum gün ışığı boynuna
lepiska akşamlardan sabaha…

düş gözlerime sevdiğim!

bilseydim, direği yok dünyanın...
rüzgâr çıkmış tepesinde
çatısı yok;
küresi dönmez!

bilseydim evrende

İnsanoğlu doğar, büyür, yaşlanır
İnsan sever, sevilir, ağlar, güler, evlenir
Kadın erkek bir olunca dünya şenlenir
İnsan, murdar olmaz sevdikçe ölmez, dirilir

Sevgi yoksa, mahşer yeridir dünya, insan bir anlık...

iki ayağı üstünde durduğu anda başlar
bir köy çocuğunun yaşam mücadelesi...
ne kadar gürbüz doğsa, öyle güçlü yaşarlar
ve, diktikleri ağaçtan kısadır ömürleri…

sözüm o ki, insanın emek üreten nesli;