Esma Özdemir Şiirleri - Şair Esma Özdemir

hey çocuk!
neden üzgünsün?
sana şiirden uçurtma yapayım,
ister misin?

salalım gökyüzüne

gurbet kuşlarıyız, diyordun
sinemizde, memleket hasreti...
en iyi sen anlarsın halimden
umdum ki, ey sevgili!

hani, ezik yetişmişiz ya

Siz, iki sevgili gibi sahilde
boyun boyuna vermiş körpe ağaçlar!
bir yanınızda, bütün ışıklarıyla
görkemli şehir;
bir yanınızda, deniz...
iyot kokularıyla

gülsen, güller gibi baharda açan...
seslensen, bahar dallarında ötüşen kuşlarla
konsan, kelebeklerle bir olup renk renk yapraklarıma
tünesen, petek petek çoğalsan bağrımda ballarınla
donatsan ruhumu baştan başa sarsan kollarınla...

bir yürek atımı mesafede
yaşayan ey sevgili!
iki dudak arası yola
git gülüşümle de
gel, sağlık ile!
kaptırma gönlünü

O bende olacaktı, beyler
O, bende olacaktı!
Görecektiniz o vakit
İşe kadınlardan başlamadığımı...

Bendeki sende olsaydı, demiyorum

Yollar aşılır; yıllar tükenir
Sevgi aşınır; yürek tükenir
Dostlar yaralanır; vefa tükenir
Tükenen her sonun bir ilki vardır;
Bütün ilkler gururla başlar
Gururla tükenir...

Benim bütün suçum, eski bir klişe;
Tanıdık bir yüz, bildik bir hikaye...
Mesele, şimdiki zamanda bir kral
Hem çıplak, hem yüzsüz, hem de sapık
Haydi muhafızlar, yakalayın beni!

Öfkeli kedimin
Tırnaklarını kesmişler
Bahardan önce…

Kökü ne de olsa sende
Yine yetişir Mart’a diye

Dünya dediğimiz meğer dert imiş
Yağmur sandığımız akan yaş imiş
Aldığımız nefes gam çekermiş için için içine
Verdiğimiz nefes meğer, bir avuç toprak imiş!

Yürüdüğümüz yol, yol değil, yılan imiş