Kadınım ben ve günahkar...
Her kadın taşır omuzlarında,
En masum günahları.
Kadın olmak günah mesela,
Biliyoruz yakılan, öldürülen kadınları.
Bazen susmak da olmuyor, susmamak da.
İkilemleri hiç mi hiç sevmedim, sevmicem.
Keşke her şey kesin olsa, net olsa.
Konuşmaya, anlatmaya değer olsa her şey ya da susmaya..
Güvenmek olsa gözü kapalı..
Sevmek olsa çıkarsız..
Sevecenliğine küfrettiğim bir özlem var.
Gece yarılarında üşüşen kapıya,
tekme tokat dayanan bir özlem.
Hangi yastık huzur verirdi ki yalnızlıkta?
Hangi yorgan sarardı üşümüşlüğünde yüreği?
Ey yar!
Özlediğini bildirmişsin
son mısrasında bir şiirinin..
Özleme.
Özlemek ıssız,
özlemek vuslatın imkansızı,
Bakışların dalar gider başka bir kadınlığa
istemeden de olsa.
Ben göremezken gözlerini,
başkalarıyla buluşur gözlerin.
İşte bu sevgilim,
cinayet sebebim.
Bitmez,
Sönmez alevi umudumun..
Sevda bu..
Gözlerin işledi bir kere içime,
Sözlerin bir alev gibi yaktı gönlümü.
Hiç kimsenin Üvercinka'sı olamadık be şair.
Sen ilmek ilmek gelişigüzel örerken şiirini,
biz hep yalnızdık.
Bizim şiir yazanımız olmadı be şair.
Sen, adım adım ulaşırken mısralarında sevgilinin tenine,
Sustum...
Ağız dolusu mısralar sıralamak varken üstelik.
Çaresizliğime sığınıp,
başım dik durabilmek varken
ve haykırmak gerekirken...
Sustum...
Boşluğa düştü bir gözyaşı.
Zaman, akıp giden bir şey.
Bu zamanla akan gözyaşı,
Tanrım, ne garip bir şey.
Zaman içinde kaybolur insan,
Benim sana geç kalmış olmam bütün mesele..
Tarihin ayıbı bu, benim değil..
Oysa aynı zaman dilimini paylaşmış olsaydık ömrümüzün her anında,
tek emektarın ben olurdum..
Biliyorum..
Çünkü seni seviyorum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!