Çok kötüydüm,çıkış kapım yoktu.
Özgürlüğümün içinde hapis olmuş,
Sonumu bekliyordum.
Ağlamanın bile beni rahatlatmadığı,
Dudaklarımın gülmeyi unuttuğu,
Sevginin giderek uzaklaştığı bir limandım sanki.
Evet evet ben Karaköy Limanı’ydım.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
