Eser Aslanlı Şiirleri - Şair Eser Aslanlı

ben seni yediveren gül sanmıştım
hep olacaktın
ben de sevda bülbülündüm
dalında şakıyacaktım
sen benimle açacaktın
ben seninle coşacaktım

mutluluk
uzaklarda gibi görünse de
ruhun
aşk'ı arasa da
tek istediğin
sevgi olsa da

bir gün bir bakmışsın güneş doluvermiş odamıza..sımsıcak bir örtü gibi kaplayıvermiş üstümüzü...günün tazeliğini getirmiş kollarında ve beraber uyanmanın güzelliğini...gün boyunca beraber olmuşuz, mesela...sahil boyunca yürüyüp, dalgalarla şakalaşıp, kuşlarla yarışmışız...mis gibi iyot kokuları arasında ikiyken dört olmuş ayak izlerimiz...gün batımını izlemişiz salaş bir meyhanede ve şerefe demişiz aynı anda...birbirimizin sesini duyarak, gözlerimize bakarak..sevgi, mezemiz olmuş tabaklarımızda...özlem ise lezzet damaklarımızda...gecenin rengi karışıvermiş nefeslerimize...kızaran yanaklarımızı, ısınan bedenlerimizi gizleyivermiş karalığıyla...bir de ay'ı ve yıldızları gönderip ışıklı bir süs örüvermiş etrafımıza...sanki bağlayıp bedenlerimizi, ayrılmamızı istemezmişçesine...ve...tam orta yerinde gecenin rüzgar girivermiş aramıza...titreyerek uyanıvermişiz...birbirimizi aramışız telaşla...boşlukta asılı kalıvermiş kollarımız...herşeyin rüya olduğunu anlayıp..kapatıvermişiz ruhlarımızı...doğan güneşin sıcaklığına......

ben bir harftim senin için
içi boş bir yuvarlak
sınırları belli bir çemberdim
ismim
O ’ydu

Üzgündüm
Sessiz yüreğimle ve kendimle
Yarınlara hazırlamıştım kendimi
Dönen mevsimlerle birlikte
Son bulacağı anı bekliyordum zamanın
Biliyordum,

keşke burada olsaydın
sevgiyle gözlerime bakıp
saçlarımı okşasaydın
keşke
benimle olsaydın
ismimi fısıldayıp kulağıma

gencecik bir insan yaşama veda etti...ismi Barış tı...ardında yaşanmamış, yaşanması hayal edilen bir sürü duygu bıraktı......yaşayamadığı için, yaşamayı kaçırdığı için özür de dileyemeyecek....artık...

peki.....

kendi haklılığımız ve doğruluğumuz üzerine inşa ettiğimiz tekil ve doğru dediğimiz yaşamlarımızla, yaşayabileceğimiz ama sırf sadece kendi içimize bakmaktan dolayı kaçırdığımız onca iki kişilik duygumuzun hangisi için kimden özür dileyeceğiz...bizler? ? ?

ilk geldiğinde
önce aklıma girmiştin
sözlerinle
sonra
tahtına oturmuştun
yüreğimde

Bir başka hüzünlerdeyim bu akşam
Ne gülümseyen ay
Ne göz kırpan yıldızlar
Gözümde sadece parlayan yaşlar
Islak bir mendili didiklemekte ellerim
Sessizlik keyfince dalga geçiyor benimle

sıcak yaz rüzgarı esiyor
gerdanlık misali şehrimin
pırıltılarında
her pırıltı ayrı bir yaşam
ve
kendi öyküsünü yazmakta