Rüzgar esti , yaprak dalından koptu ve uçmaya devam etti. Bir yer buldu kendine ama olacaklardan habersizdi. Tutunduğu dal gibi olmayacaktı. Rüzgar estikçe yaprağın yönü her seferinde değişti ve ağacından çok uzaklara sürüklendi. Rüzgar estikçe o sürüklenmeye devam etti. Her an canlılığından birşey kaybederek. Gün be gün hava onun canından alarak kuruttu. Taşa takıldı ve oracıkta kala kaldı ve kurumaya yüz tuttu.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta