Esat Anık Şiirleri - Şair Esat Anık

Sebebi olduğum elem şehrinden
Yârim dönsün diye, dualardayım.
Yürekte biriken derdi, acısı
Artık dinsin diye, dualardayım.

Eskiyi yaşasak yine bugün de,

Eski zamanları özlerdi anam,
Babam methederdi..
'Eskiler şimdiden iyiydi ' derdi.
Küçük de olsa, harap da olsa
Herkesin bir evi vardı.
Bir camı mutlaka bahçeye bakardı.

Geçip giden zamana şöyle bakıyorum da…
Kendimde değilmişim, itiraf ediyorum.
Kaderimin önünde bir gül dalı misâli
Boşuna eğilmişim, itiraf ediyorum.

Hayat denen meçhulün kanmışım hîlesine,

O gençlik çağlarımız zamana yenik düştü.
Mâzîmizi anarak belki de yanacağım.
Ben sevdâna sarıldım, ümidi bırakmadım;
Hayatı yudumlayıp, seninle kanacağım.

Üzülme geçenlere, gönlünü hep ferah tut!

Altın gümüş sırmalarla
Oyalanmış kız cepkenin.
O sapsarı saçlarınla
Gölgelenmiş beyaz tenin.

Seher vakti yeller gibi,

Geceye ışıktı, parlar dururdu
Bir yıldız kaydı dün gece yarısı.
Komşuyu kıskandı ondan kudurdu
Eski kapıcının çapkın karısı.

Uzundu saçları, kısaydı aklı

Ne kadar gizlense de ay buluttan sıyrılır;
Gün gelir de hüzünler yüreklerden ayrılır.

Gönüllerde küçücük burukluk kalır elbet;
Elemlerin yerini sevinçler alır elbet.

Yazı dedik tura çıktı,
Ak dediler kara çıktı.
Kutu kutu para çıktı;
Ağlattılar şu milleti,
Mahvettiler memleketi.

Şu kalbim aşkınla senin ardından
Sökülüp giderse ne kıymeti var?
Gözyaşım çağlayıp seller misali
Dökülüp giderse ne kıymeti var?

Ne kıymeti var ki, paranın pulun?

Diyorsunki uzaktasın gözümden
Sor kendine ben gönlünde nerdeyim
Azimliyim Nuh Tufanı kopsa da
Ben hala o bıraktığın yerdeyim

Her gecenin sabahını sor bana