Esat Anık Şiirleri - Şair Esat Anık

Bu sevda yüzünden yüreğim erir,
Bir bilsen, nasıl da hasretim sana?
Kavuşmak hayali, heyecan verir;
Rüzgârlar getirir kokunu bana.

Hala kulağımda o nazlı sesin,

Öyle bir şehir ki bu, ona ne dense azdır;
Kömürü karadır da, mâzîsi bembeyazdır.

İnsanları çelebi, tabiatı yeşildir
Sakin, rahat huzurlu… Böyle güzel bir ildir.

Merhaba ilk aşkım;
Çocukluk sevdam merhaba!
Geç kalmış bir selâm bu..
Bu yılların isyânı.
Ne sözlerim anlatır,
Ne harfler bu hüsrânı..

Bir zamanlar belki diğer insanlar gibi mutlu, huzurlu hayatı olan... Eşiyle, işiyle çocuklarıyla... Ama bir gazel yaprağı gibi feleğin rüzgârıyla savrulmuş, kurumuş, dağılmış... O binlercesinden biri.... Gece yarısı rastladım bizim sokakta..


Sokakta rastladım gece yarısı.
Şaşkın, çevresine bakınıyordu.
Adres soracaktır diye yaklaştım;

Yezid denen kanlı zalim!
Nasıl kıydın Hüseyin`e?
Tarih yazmaz böyle vahşet,
Nasıl kıydın Hüseyin`e?

Milleti nâra yandırdın,

Ne desen haklısın söz etmem amma
Habersiz gidişin gücüme gitti
Çarçabuk unutup beni de sanki
El gibi tutuşun gücüme gitti

Dışına akseden özü söylerken

Kederin ismini serden sileceksin güzelim,
“Sevilen” keyfini sen hep süreceksin güzelim.

Canımın cânı efendim, kaderimsin bunu bil!
Baharımsın, çiçeğimsin, biriciksin güzelim.

Bir zaman fırtına gibi eserdim,
Gözümde tükenen ferden haber ver!
Acele ederdim, murada erdim;
Gireceğim kara yerden haber ver!

Haber ver! Yaptığım soruluyor mu?

Sayende hâl bilmezin
Dillerindeyim artık.
İster sev, ister öldür;
Ellerindeyim artık.

Silinen izlerimin,

Gelme artık ben tükendim yorgunum.
Mevsimim kış, gördüğüm düş sevgilim.
Mutluluktan bir eser yok dargınım;
Ellerim boş, gözlerim yaş sevgilim.

Sanki aşkın hüznü vurmuş tellere,