Esat Anık Şiirleri - Şair Esat Anık

KADER UTANSIN

Bir sevda masalı kaldı geriye
Duyanlar aşkımız sürüyor sansın.
Yas için bayraklar indi yarıya;
Üzülme sevdiğim, kader utansın.

Biliyorsun eskiden bırakmazdım elini.
Nasıl kıydın bu aşka? Harap ettin delini
Çaresiz beklemekten yıllar sonra yolunu
Gözlemeyi unuttum... Ben seni unutmadım.

Vuslatın saatini ayrılığa kurmanı,

Biz ' tozpembe' görmemişiz dünyayı 18 yaşımızda da...... (29 Mart 1972)


Istırabı tattırma zaten yaralı kalbim.
Ne çok acılar çektim kayboldu ümitlerim.
Bu hayatım senindir, yaralarım derindir;

Yıllarımı talan ettim savurdum
Ben güzel bir “yön” aradım kaç sene.
Yüreğimi kebap ettim kavurdum
Tek güzel bir “gün” aradım kaç sene.

Çıktım dağlar zirvesine bakındım,

Birlik olmalı, birlik
Biz kardeşiz, kardeşiz.
Böyle yaşanır dirlik
Biz kardeşiz, kardeşiz.

Ne Sünnî, ne Alevî

Bir gün beni unutup
Başkasını seversin.
“Onunla olmuyordu,
Temelli bitti” dersin.

Buysa amacın, düşün

Türklük nedir dense akla ilk gelen
“Ne Mutlu Türküm” le sensin Atatürk.
Akılla, irfanla, fenle, ilimle
Ulusun dünyayı yensin Atatürk.

Emanet bıraktın cumhuriyeti,

Gönlümün köşkünde sen varsın hâlâ.
Yıllarca yâr diye çağrıldık Ayşe’m.
Yaradan kederler vermesin daha;
Aşkın âteşiyle kavrulduk Ayşe’m.

Gün doğdu, gün battı, geçti seneler…

Bakmıyor kimseye, yüzü gülmüyor.
Sebep her ne ise darılmış, belli.
Kalbi kaç yerinden yaralanmış da,
Yalan vaatlere sarılmış, belli.

Eli, gerçek bir dost eli tutmamış.

Esip kavurur bazen cihânı zulmet yeli,

Bir bakarsın uzanır âleme rahmet eli.

Her şey zıddıyla kaim; beyazı, siyâhı var