Ersoy Oktay Şiirleri - Şair Ersoy Oktay

İncecik tellerle ayrılmış acı ile huşu,
Çırpınıp duruyor içinde azat kuşu.
Bir el bekliyor ötelerden uzanacak.
Ebed-i hediye edecek, kurtaracak.

Kalkamaz, bu kadar yükü yüklenmiş,

Zannetme ki Dert yanıyorum.
İçimdekini döküyorum anlayın.
Gidemezsin ki istesen de bir yere,
Gönlümdür barakan, sarayın.

Ey aciz; sanırmısın ki

Uzun ince bir yoldayım,
Ne başladım nede sondayım
Süregelen hayatta
Sadece bir noktayım.

Kimseye minnet etmedim.

Sabah erken kalktığımda mesela,
Can hıraş koyulsam yaşamaya,
Tutsam şöyle işin gücün ucundan,
Kazansam dünya malını tıka basa.
Olmaz ki mirim,
Gelmez kaybedilmişler bilirim.

Güneşi doğurduk beraber,
Gün bizimle aydınlandı.
Darmadağın tüm hayaller
Kopmaz halatlarla bağlandı.

Yosun hiç böyle kokmamıştı.

Çığlıkların beni sağır ediyor.
Bu sessizliğin anlamı ne,
Yorulmak nedir, onu da bilmiyor.
Zaman geçmiyor, geçmiyor.

Yüzün hamal gözlerine,

Ne sensizliğedir gidişim
Nede adi bir, don juan ım
Banadır yolculuğum
Banadır kavuşmalarım.

Susmak diyorsun silahın,

Kelebeğin kanatında pul taşıması gibi, sevgi taşıdım sana. Azmim büyük, zaman kısa, yol uzaktı, sen kaçak, yetişemedim yarınına yar, söyle şimdi kimde hata...

Darlığımı kimle bölüştüysem, varlığımıda onunla bölüşürüm ben.
Olmasa verecek hiç birşeyim dahi, gecerim canımdan, tenimden.
Lazım değil, şaşaamın şakşakçıları. yardakçıları, hatta dalkavukları.
Yeter hüznüme bir tebessüm, Öyle büyük şeyler istemem kimseden...

Gönlün aşka düşesi varmış, Sen bahane olmuşsun...