Erdal Sayıl Şiirleri - Şair Erdal Sayıl

Sevdiğime kırıldım;
Selam vermedim o gün...
Dedim; sana darıldım,
Neden asıktı yüzün...?

Işıyan yüzü birden,

Kötülüklerden temizlenmek,
Kötülerden kurtulmak,
İnsanların şerrinden kaçıp;
Bu selde boğulmak,
Erimek istiyorum...

Bir şüphe, bir korku var içimde,
Nasıl anlatayım;
Bambaşka bir biçimde...

Sıralamak istesem,
Dilime gelenleri ayrı-ayrı;

Şarkı, kulaklarımdan,
Benliğime işleyip;
Seni hatırlatıyorsa;
Güzel...!

Sözler senin dudaklarından,

Ben bir güzel arıyorum,
Yüreğime sığınacak...
Binbir güzel görüyorum;
Yok içinde avunacak

Bir gün değil yıllar oldu,

Ateşi; eriten demirden dağı,
Buzdan daha soğuk olabilirmiş...
İnsanın geçecek elbette çağı;
O çağda gönüller dolabilirmiş...

Her bir şeye veda, veda mı gerek...?

En ummadığım zamanda yine bir esmer,
Giriyor hayatıma yarı gönülsüz...
Ve gönlümde aldıkça yeni bir değer;
Eski hastalığım aşk, nüksediyor, ödülsüz...

Ne buldu bende ve ne gördüm ki ben değişik...?

Çeşit-çeşit his insanın...
Emrinde casus insanın...
Dile gelse hepsi ayrı;
Elinde mahpus insanın...

Korku var bilinmeyenden,

Ali ile Veli diyelim;
İsimleri önemli değil ki…
Ağızlarından dinleyelim;
Başlarından geçenleri…
Gözleri ağlamaktan,
Nemli değil ki;

Sadakat, sadece köpeklere mi kaldı…?
Tek bir balta köke inince;
Demek aslı fare olanı telaş aldı…!

Baktık, gözlerdeki perde silinince;
Anladık kim kurt, kimler çakaldı…!