Erdal Sayıl Şiirleri - Şair Erdal Sayıl

Sonu belli, başı belli olmasın nazarımda,
Biliyorum, bu yolda gidiyorum, ereceğim...
Feda edecek fazla bir şeyim yoktur ki benim;
Maksadıma olsa-olsa canımı vereceğim...!

Zindan olması gerek,
O kara saçlarının...
Ellerimi bağlıyor;
Esarete salıyor...

Lutfeyle de azat et,

Bu kadar, nasıl beni etkiler...?
Olsa-olsa, güzelce bir esmer...!

Aslında zor geliyor söylemek;
Bu kadar zayıfmışım demek...!

Kendimce bir Dünya planlayacağım...
Bir gün gelecek;
Geçmişi hatırlayacağım...
Böylece hatalarımı bilecek;
Kendimi daha iyi anlayacağım...

Unutmamışım yüzünü,
Ve görmeyeli, güzelleşmiş üstelik...
Bir defa görmek,
Hatırlattı binlerce sözünü;
Unutmamışım demek,
Eski bir aşkın özünü...

Güzel, güzel, ey güzel...!
Ne kadar anlatsam azdır seni;
Tasvire dilim, yazmaya elim yetmez...

Kuzgun karası saçların parlak,
Soluk beyaz rengin, tenin ak;

Sende yokmu itimat...?
Gönlüm ki seni seçti...

Sevdim eyle kanaat;
Aradan zaman geçti...

Kiraz alı dediğin,
Yarimin dudağıdır...
Aşkımın ateşiyle kanlanmış...

Narın tatlı pembesi,
Yanağında bahar çağıdır,

Kıvılcımın tutuşturdu yüreğimi,
Goncan gül-gül açıldı tenimde...
Teslim ettim eline benliğimi;
Bir ben daha doğdu kendimde...

Korkmuyorum unutulmaktan,
Bir iz bırakmadan,
Ardımda;
Silinip gitmekten...

Beni hatırlatacak,