Sen,
Yüreği bembeyaz,
Gözleri Elmas çocuk
Böyle derin küsmek yok...
Sen barışın ve sevginin dillerini,
Ve ey sen,
ADAM;
Bu şiirde son bulursa korkularımız
Efkârdan çatlasın o vakit sabrımız
Daya alnımın orta yerine, tutuklusu olduğum dizelerini
Sal göğsümün çeperine birikmiş hüzünlerini
Unuttur çocuk ölümlerini
DÜŞİİR 2
ADAM;
Tenha bir akşam üzeri
Rutubetli gri bir gökyüzüne bakarak yazıyorum
Eflatun renkli bu dizeleri..
Vurdular, uykuda düşü
Gökte kuşu
Yürekte umudu..
Gittiler hoyrat bir sessizlikle
Eşgali bilinmez suretleri,
İzi sürülemez gölgeleriyle
EKMEK PAHALI ÖLÜM BEDAVA
Rengarenk ülkede değişen hiçbir şey yok
Değişen sadece mevsimler
birde ölü sayısı..
Ölümün şekli aynı
EKSİK ŞİİR
Seni bir çağ yangınında
Ürkek bir serçe telaşındayken tanıdım
Hatıralarını yakıyordun birer birer..
Elinde yanacak bir ben kalmıştım,
EMANET ANILAR
Herkes uyuyordu orada,
Bir bizdik uyumayan ve geceyi aç martılarla bölüşen,
Vakitsiz düş/tük koynuna ıssız gecenin
Ateşine düştük yine arsız sevişmelerin
EYLÜL'e ŞÜKRAN
Nisan firarisi
Eylül'e mülteci
İliklerime kadar işgal edilmiş, sevda yüklü bir buluttum.
Uçsuz bucaksız kasırgalar içinde
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!