Engin Tunca Şiirleri - Şair Engin Tunca

Bana sevgiliyi çok gören tanrım
O güzel gülleri sen yaratmadın mı?
Hep cefa çektiren, canımı yakan
Güldeki dikeni sen yaratmadın mı?

Bana insanlığı sen öğretmiştin

Kaderin değildi yanıp ağlamak
Seni ağlatan o zalim utansın
Aklına gelmezdi toprağa koymak
Evini yıkan o zalim utansın

Hicret ettin Diyarbekir ilinden

Çiçekler solsa da anısı vardır
Savrulup bir yana atılmamalı
Bir ömür yaşanmış mutluluk vardır
Savrulup bir yana atılmamalı

Onları aşk ile büyüten bilir

Gözümdeki yaşa hep gülüp geçtin,
Aşkın damlasıydı, bilemedin ki.
Sevgilim dedikçe hep uzaklaştın,
Gönlümün sesiydi, duyamadın ki.

Gönülden baksaydın, anlardın beni,

Seni ben sevmese miydim?
Sevgilim demese miydim?
Gülünce gülmese miydim?
Mutluluk yasak mı bana?

Sevdanın rüzgârıydın sen,

Nakış, nakış ilmek, ilmek ördüğüm
Uğruna bir ömür yakıp geçtiğim
Türkü, türkü tellerime döktüğüm
Bir tatlı bakıştır aradığım, dost.

Kim görmüş ki acep, benim güldüğüm?

İngin oldum, kıymet bildim olmadı
Garip gönlüm ağladı da ağladı
Zalim felek yollarımı bağladı
Yâd ellerde yaran aradım durdum.

Aşkın ile yandığımı
Bilemedin sen güzel dost
Gözlerine daldığımı
Göremedin sen güzel dost

Güzelliğin senin olsun

Sonu hicran olmasa
Gözyaşıyla dolmasa
Hain eller olmasa
Aşk çiçeği ne güzel

Gönüllere takınca

Hiç görmedim ki,
ama bilirim gözlerinin rengini,
eladır, yeşildir, mavidir, çakırdır…
Vallahi görmedim,
ama bilirim saçlarının rengini,
sarıdır, siyahtır, kızıldır, açık kestane…