Engin Tunca Şiirleri - Şair Engin Tunca

İsyan etme ey sevgili,
Dünyanın düzeni böyle.
Sus, ağlama ey sevgili,
Sevdanın ezeli böyle.

İntizar var dolu, dolu,

Uyanıyor İstanbul,
Bir sis perdesi altında
Gün doğuyor yavaş, yavaş
Kimine göre ışıltılı
Kimine göre ışıksız
Kimine eğlenceli, kimine hüzünlü

Yine gece, yine yalnız,
Yine hüzün dolu, yine ağlamaklı…
Öylesine çökmüş ki
karanlıkla birlikte hüzün.
Ne tren misali tüten sigaramın,
ne darda kalmışım gibi,

Gelmedi,
Bu gece gelmedi,
Üç oldu, dört oldu gelmedi.
Bekledim, sözüm sözdü
Gözlerim uykusuz, yüreğim közdü
Gelmedi…

Ay bana bakıyor, ben aya
Saat, gecenin üçü.
Git derim, gitmez,
Bakma yahu, derim kızarım, dinlemez,
Dil bilmez, hal bilmez,
Halden anlamaz.

Açsan yüreğimi, Hak’kı bulursun
Baksan gözlerime, aşkı görürsün
Tutsan ellerimi, canan olursun
Bırak hayalleri, gerçeğe gel dost

Gülsen gecelere, mehtap olursun

Sözümüz vardı,
Gelen gecenin üçüne.
Ay geldi, sözünde durdu.
Gelip gittiği, uzun yoldu,
Yüzünden belli, yorgundu,
Her zamanki gibi sessiz durdu.

Gelme gecelerime,
sazıma,
tellerime, türkülerime,
gelme artık, yeter.
Ne istiyorsun,
nereden biliyorsun? ,

Topladım bu bahar yine göçümü,
Bu yola benimle gelmez mi ola?
Bir hüzün kapladı yine içimi,
Bu yola benimle gelmez mi ola?

Yıllar var görmedim dostun yüzünü,

Yıllarca bekledim, sonunda buldum
O bir gönül dostu, sevda çiçeği
Ateşine yandım, kavruldum kaldım
Çağladı gönlümde bir pınar gibi

O dediğim sensin, haberin olsun