Dön be dostum buralara,
Buralar yoldaş arar oldu.
Gönlüm paylaşacak yoldaş arar.
Buralar bana mahpus oldu.
Anlatsam sevdim, sevmedim
Kim dinler beni.
Bir şeyler söyleyecek gibi oluyorum.
Söyleyemiyorum.
Gidip geliyorum .
Dalgalı denizde kayık misali
İçim ısınıyor , seni düşününce
Bu gün gök yüzüne baktınız mı?
Bulutların daha çok koyu olduklarını,
Yağmurun ne kadar yakıcı olduğunu,
Ve esen rüzgarın daha yırtıcı olduğunu,
Fark ettiniz mi söyleyin?
Ne olmuş bağırdıysam sana.
Ne olmuş git dediysem.
Git demeyle gidilir mi?
İnsan gitmem demez mi hiç.
Gel dediğimde gelecek misin ki
Bir dakika DUR.
Bütün Dünya işlerini bırak elinden.
Bırak dünya birazcıkta kendi kendine baksın.
Bir saniyede kendine ve sevdiklerine ayır.
Göreceksin ki kendine söyleyeceklerin var.
Sen yanımda yoktun bugün.
Bilmem ki nasıl geçti günün.
Hava kararmaya başladı artık.
Yavaş yavaş güneşin yerini ay almaya başladı.
Ay gülümsedi gibi geldi birden.
Ve Fark etmediğim yokluğun
Özlersin
Özledim diyemezsin arkasından
Yürüyecek olursun.
Gitmez ayakların yürüyemezsin.
Çırpınırsın çıkmak için kabuslardan
Uyanamazsın.
Paylaşılabilecek kadar büyük bir Dünya da yaşadığını fark et.
İnsanların birbirlerine sarılmaları ve el ele vermeleri gerektiğini,
Her renk içinde milyonlarca güzellik saklar sende bilirsin.
Ama hiç biri birbirinden farklı ve daha değerli değildir.
Onları değerli kılan hayatı daha sevecen yapan yanlarıdır.
Eminönü’nden başladım.
Adalarında bitirdim istanbul’u.
Yudum yudum içtim bugün.
Güzelliğinden sarhoş olana kadar.
Bir kadeh şarap Eminönü,
Bir bak etrafına sorumlu olan kaç kişi var.
Bir de bak sorunlu olan kaç kişi var.
Sevgi ilaçtır en kötü dertlere bile.
Bir bak bakalım sen de hiç ilaç kaldı mı?
Gel demektense, arkandayım demeyi,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!