En Güzel Günlerimi Geri Dönmeyecek Birin ...

Bazen birini öyle çok seviyorsun ki, elinden gelenin en iyisini veriyorsun, kalbini, sabrını, umudunu… Ama o insan, seni hiçbir zaman aynı yerden sevmiyor. Sen her defasında biraz daha inanırken, o senden biraz daha uzaklaşıyor. Ve bir gün fark ediyorsun; aslında hep yalnız sevmişsin. O, senin verdiğin değerin içinde sadece bir misafirmiş.

Ben de öyle yaptım… En güzel günlerimi, en saf yanımı, en içten dualarımı birine harcadım. Her sabah onunla başlamasını dilediğim günleri, artık sessizce onun yokluğuna uyanarak bitiriyorum. Gözlerimi kapattığımda hâlâ sesi kulaklarımda çınlıyor, ama o artık başka bir hayatın parçası. Ve ben, onun gülüşüyle ısınan dünyamda şimdi üşüyorum.

Zaman geçiyor, insanlar “unutursun” diyor. Ama bilmezler ki bazı insanlar unutulmaz; sadece susularak taşınır. Her hatırlayışında içinden bir şey daha eksilir, ama yine de sevmekten vazgeçemezsin. Çünkü bazı sevgiler bitmez… sadece sessizce küllenir. Ve ben, en güzel günlerimi geri dönmeyecek birine harcadığımı bile bile, hâlâ o küllerin arasında biraz sıcaklık arıyorum.