En Büyük Hediyem Şiiri - Kasım Kobakçı

Bir muamma dolaşıyor, ruhumun dehlizlerinde,
Gördüğüm düşte, denizin ortasında bir ada,
Üzerinde ne bir ağaç, ne de bir canlı izi var,
Yalnızca, gökyüzüne bakan eski bir taş kapı.
*
Uyanıyorum ansızın, ter içinde kalmışım,
Gerçek miydi hayal miydi, aklım karmakarışık,
O ıssız adanın, görüntüsü gitmiyor gözümden,
Çözülmeyi bekleyen, bir düğüm gibi zihnimde.
*
Her ipucunu topluyorum, gündelik hayattan,
Bir kuşun ötüşü, rüzgarın uğultusu ne diyor,
Bu şifreli mektubu, anlamlandırmak için,
Eski kitapların, sararmış sayfalarını çeviriyorum.
*
Anlıyorum ki, o ada benim yalnızlığımmış,
O taştan kapı ise, açılmayı bekleyen kalbim,
Düşlerin diliyle, hayat fısıldıyor gerçeği,
Bu yorum belki de, kendime en büyük hediyem.